ağır kokulu sıvıların aktığı geceler vardı ya
işte o zamanlar senden çok korkardım
belli olmasın diye geceyle birlikte akar
aktıkça işemek kadar ihtiyaç aktıkça ele değen
sidik kadar mide bulandırıcı olurdum
çamura bulanmış sinsi virajımdan dönerken
kayıp düşer bir sedyede bulurdum kendimi
ambulansın teybinden “güzelim gayret” diyen
müzik serum şişemden damarlarıma yayılır
kötü kalpli hemşire kolumdaki hortumu keserdi
işte o anlarda sana hiç zaman ayırmazdım
bağışlama beni ben öyle yaptım cavidan